تابع در پایتون

تابع در پایتون

مجدد نویسی

استفاده مجدد کد یک بخش بسیار مهمی از برنامه نویسی در هر زبان است. افزایش حجم کد باعث سخت شدن ایجاد تغییرات و یا تشخیص عیب آن می شود.
برای یک پروژه برنامه نویسی بزرگ ضروریست تا از اصولی استفاده کنیم که منجر به مختصر سازی و همچنین دسترسی راحت تر به بخش های مختلف را ایجاد کنیم.همچنین می بایست از اصل تکرار کد ممنوع پیروی کنیم.ما قبلا یکی از راههای انجام این کار را مورد بررسی قرار دادیم: با استفاده از حلقه ها. در این قسمت، دو مورد دیگر را نیز بررسی خواهیم کرد: توابع و ماژول ها.

تذکر:گفته می شود که کد تکراری نامناسب با اصل WET مطابقت دارد که «Write Everything Twice» است یا ما از تایپ کردن لذت می بریم.

شما قبلا از توابع در درس های قبلی استفاده کرده اید.
هر بیانیه ای که شامل کلمه ای است که بعد از آن اطلاعات در پرانتز قرار می گیرد، یک فراخوانی تابع است.
بعضی از نمونه هایی که قبلا دیده اید، در اینجا آمده است:

print("Hello world!")
range(2, 20)
str(12)
range(10, 20, 3)

نکته:کلمات در مقابل پرانتز نام های تابع هستند، و مقادیر جدا شده با کام در داخل پرانتزها، استدلال های عملکرد هستند.

ساخت تابع

اولین قدم در ساخت تابع

علاوه بر استفاده از توابع از پیش تعریف شده، می توانید با استفاده از دستور def، توابع خود را ایجاد کنید.
در اینجا یک مثال از تابع به نام my_func است. هیچ مقداری نمیگیرد و فقط سه بار یک خروجی را چاپ می کند. این تابع با نام مشخص تعریف شده است و سپس فراخوانده می شود. کد های داخل تابع فقط زمانی اجرا می شود که تابع فراخوانده می شود.

def my_func():
   print("spam")
   print("spam")
   print("spam")

my_func()

خروجی:

>>>
spam
spam
spam
>>>

نکته:بلوک کد در هر تابع با یک کولون (:) آغاز می شود و از هم جدا است.

قبل از اینکه آنها را فراخوانی کنید، باید توابع را تعریف کنید، همانطور که قبل از استفاده از متغیرها باید متغیرها را اختصاص دهید.

>>hello()

def hello():
    print("Hello world!")

خروجی:

>>>>>
NameError: name 'hello' is not defined
>>>

آرگومان (argument) در تابع

توابع حاوی آرگومان یا argument

تمام تعاریف تابع که تا به حال مورد بررسی قرار گرفته اند توابع استدلال صفر است که با پرانتزهای خالی نامیده می شوند.
با این حال، اکثر توابع استدلال می کنند.
مثال زیر یک تابع را تعریف می کند که یک استدلال را می گیرد:

def print_with_exclamation(word):
   print(word + "!")
    
print_with_exclamation("spam")
print_with_exclamation("eggs")
print_with_exclamation("python")

خروجی:

>>>
spam!
eggs!
python!
>>>

نکته:همانطور که می بینید آرگومان در داخل پرانتز قرار گرفته است.

شما همچنین می توانید توابع را با بیش از یک استدلال تعریف کنید. آنها را با کاما جدا کنید.

def print_sum_twice(x, y):
   print(x + y)
   print(x + y)

print_sum_twice(5, 8)

خروجی:

>>>
13
13
>>>

آرگومان های عملکرد را می توان به عنوان متغیرهای درون تعریف تابع استفاده کرد. با این حال، آنها نمی توانند در خارج از تعریف تابع اشاره داشته باشند. این نیز در مورد متغیرهای دیگر ایجاد شده در داخل یک تابع استفاده می شود.

def function(variable):
   variable += 1
   print(variable)

function(7)
print(variable)

خروجی:

>>>
8

NameError: name 'variable' is not defined
>>>

نکته:از لحاظ فنی، پارامترهای متغیر در یک تعریف تابع هستند، و استدلال ها ارزش هایی هستند که در هنگام فراخوانی توابع در پارامترها قرار می گیرند.

بازگشت پاسخ از تابع return

بعضی توابع، مقادیری مانند int یا str، را می توانند بازگردانند تا بعدا استفاده شود.
برای انجام این کار شما می توانید از عبارت return استفاده کنید.
به عنوان مثال:

def max(x, y):
    if x >=y:
        return x
    else:
        return y
        
print(max(4, 7))
z = max(8, 5)
print(z)

خروجی:

>>>
7
8
>>>

نکته:از حالت Return در خارج از تابع نمی توان استفاده کرد

هنگامی که شما مقداری را از تابع return می کنید بلافاصله تابع متوقف می شود. هر کدی بعد از return که باشد اجرا نخواهد شد.

def add_numbers(x, y):
  total = x + y
  return total
  print("This won't be printed")

print(add_numbers(4, 5))

خروجی:

>>>
9
>>>

یک ماشین حساب ساده

ماشین حساب ساده

این درس در مورد پروژه ای ساده در پایتون است: یک ماشین حساب ساده.
هر بخش متفاوتی از برنامه را توضیح می دهد. که به صورت یک دسته از کد به هم مرتبط در آمده و بینشی از نحوه ساخت یک برنامه ساده را نشان خواهد داد.
بخش اول منوی کلی است.
در این حالت تا زمانی که از کاربر ورودی quit را نگیرد از کاربر ورودی برای عملکرد های متفاوت را دریافت خواهد کرد.

while True:
   print("Options:")
   print("Enter 'add' to add two numbers")
   print("Enter 'subtract' to subtract two numbers")
   print("Enter 'multiply' to multiply two numbers")
   print("Enter 'divide' to divide two numbers")
   print("Enter 'quit' to end the program")
   user_input = input(": ")

   if user_input == "quit":
      break
   elif user_input == "add":
      ...
   elif user_input == "subtract":
      ...
   elif user_input == "multiply":
      ...
   elif user_input == "divide":
      ...
   else:
      print("Unknown input")

نکته:کد بالا، نقطه شروع برای برنامه ما است. در ابتدای کار از کاربر ورودی را خواهد گرفت.

بخش بعدی برنامه گرفتن شماره هایی است که کاربر میخواهد کاری را انجام دهد.
کد زیر نشان می دهد که برای بخش جمع ماشین حساب چه عملکردی خواهد داشت. کد مشابه برای بخش های دیگر باید نوشته شود.

elif user_input == "add":
  num1 = float(input("Enter a number: "))
  num2 = float(input("Enter another number: "))

در حال حاضر، هنگامی که کاربر ورودی “add” می دهد، برنامه درخواست وارد کردن دو عدد و ذخیره آنها را در متغیرهای متناظر را خواهد داشت.

بخش نهایی برنامه ورودی کاربر را پردازش می کند و آن را نمایش می دهد.
کد قسمت اضافه شده در اینجا نشان داده شده است.

elif user_input == "add":
  num1 = float(input("Enter a number: "))
  num2 = float(input("Enter another number: "))
  result = str(num1 + num2)
  print("The answer is " + result)

ما اکنون یک برنامه کاری داریم که از کاربر ورودی میگیرد و سپس مقدار خروجی را محاسبه و چاپ می کند.
کد مشابهی باید برای شاخه های دیگر (برای تفریق، ضرب و تقسیم) نوشته شود.

حلقه for

حلقه for و دیگر حلقه های تکرار:

گاهی نیاز است تا یک عمل را بر روی هر یک از اعضای یک لیست انجام دهید. که در اینجا نیاز به حلقه های تکرار است. و این کار با حلقه while و یک شمارنده به عنوان counter صورت می گیرد.
به عنوان مثال:

words = ["hello", "world", "spam", "eggs"]
cnt = 0
max_index = len(words) - 1
while cnt <= max_index:
   word = words[cnt]
   print(word + "!")
   cnt = cnt + 1

خروجی:

>>>
hello!
world!
spam!
eggs!
>>>

نکته:در مثال بالا با استفاده از شاخصه های عددی اعضای لیست صدایشان می کند و عمل مورد نظر را بر رویشان انجام می دهد.

از طریق یک لیست با استفاده از یک حلقه زمانی نیاز به مقدار زیادی کد دارد، بنابراین Python حلقه را به عنوان یک میانبر فراهم می کند که همان کار را انجام می دهد.
همان کد از مثال قبلی را می توان با حلقه ای به صورت زیر نوشته شده است:

words = ["hello", "world", "spam", "eggs"]
for word in words:
  print(word + "!")

خروجی:

>>>
hello!
world!
spam!
eggs!
>>>

از حلقه معمولا برای تکرار بعضی از کد ها در تعداد بارهای معین استفاده می شود. این کار با ترکیب کردن حلقه ها با Range انجام می شود.

for i in range(5):
  print("hello!")

خروجی:

>>>
hello!
hello!
hello!
hello!
hello!
>>>

range

تابع range

تابع range و یا دامنه یک لیست پیوندی از اعداد درست می کند.
کد زیر یک لیست شامل تمام اعداد صحیح، تا 10 را تولید می کند.

numbers = list(range(10))
print(numbers)

خروجی:

>>>
[0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9]
>>>

نکته: صدا کردن تابع list اجباریست چرا که Range به تنهایی یک شی و آیتم را خواهد ساخت. و همچنین می بایستی به لیست تبدیل شود تا بتوان نشانش داد.

اگر لیست با یک آرگومان صدا زده شود به صورت پیش فرض از 0 تا آن بازه را در نظر می گیرد. و در صورتی که از دو آرگومان تشکیل شود بازه میانی آن دو را نشان خواهد داد.
البته به صورت n تا n-1 خواهد بود.

numbers = list(range(3, 8))
print(numbers)

print(range(20) == range(0, 20))

خروجی:

>>>
[3, 4, 5, 6, 7]

True
>>>

Range می تواند یک استدلال سوم داشته باشد که فاصله بازه تولید شده را تعیین می کند. این استدلال سوم باید یک عدد صحیح باشد.

numbers = list(range(5, 20, 2))
print(numbers)

خروجی:

>>>
[5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19]
>>>

توابع در لیست

توابع در لیست

متد append

یکی دیگر از روش های تغییر در لیست استفاده از متد ها و توابع در لیست است از جمله متد append . این متد یک مقدار را به انتهای لیست اضافه می کند.

nums = [1, 2, 3]
nums.append(4)
print(nums)

خروجی:

>>>
[1, 2, 3, 4]
>>>

نکته: نقطه قبل از دستور append به دلیل این است که از متدی در کلاس لیست استفاده می شود. متد ها در آموزش های بعدی بررسی خواهند شد.

متد len

از متد len برای به دست آوردن تعداد آیتم های داخل لیست استفاده می شود.

nums = [1, 3, 5, 2, 4]
print(len(nums))

خروجی:

>>>
5
>>>

نکته: برخلاف append در حقیقت len یک تابع عادی است و نه یک متد. پس به این معناست که نیازی به نقطع ندارد و قبل از آیتم صدا زده می شود.

متد insert

این متد تشابهاتی با متد append دارد با این تفاوت که می توانید جایگاه اضافه کردن آیتم را نیز مشخص کنید حتی در انتها.

words = ["Python", "fun"]
index = 1
words.insert(index, "is")
print(words)

خروجی:

>>>
['Python', 'is', 'fun']
>>>

متد index

در این متد از پایتون می توانید جایگاه آیتم را در لیست مشخص کنید و در صورتی که آیتم در خواست شده در لیست نباشد با اخطار ValueError مواجه خواهید شد.

letters = ['p', 'q', 'r', 's', 'p', 'u']
print(letters.index('r'))
print(letters.index('p'))
print(letters.index('z'))

خروجی:

>>>
2
0
ValueError: 'z' is not in list
>>>

نکته:
چند توابع و روش مفید برای لیست ها وجود دارد.
max (list): عنصر لیست با حداکثر مقدار را می دهد
min (list): آیتم لیست با حداقل مقدار را باز می گرداند
list.count (obj): شمارش تعداد چند بار یک مورد در یک لیست را نشان می دهد
list.remove (obj): حذف یک شی از یک لیست
list.reverse (): اشیا را در یک لیست معکوس می کند

لیست در پایتون

لیست در پایتون

لیست ها در پایتون از نوع دیگری از object و یا شئ ها در پایتون به شمار می آیند. از آنها برای ذخیره سازی لیستی از دیگر موارد استفاده می شود. یک لیست با استفاده از دو براکت مکعبی ” [] ” ساخته و با استفاده از کاما ” ,” جدا سازی می شوند. یک item یا مورد خاص را می توان با استفاده از جایگاه آن فراخوانی کرد.
برای مثال:

words = ["Hello", "world", "!"]
print(words[0])
print(words[1])
print(words[2])

خروجی:

>>>
Hello
world
!
>>>

نکته: اولین جایگاه در یک لیست را با 0 به جای 1 نشان می دهند.

لیست خالی

یک لیست خالی در زبان برنامه نویسی پایتون با جایگذاری تنها دو براکتی مربعی خالی به شکل زیر ساخته می شود.

 empty_list = []
print(empty_list)

خروجی:

 >>>
[]
>>>

معمولا یک لیست شامل مواردی از یک نوع از شئ یا item خواهد بود، اما امکان اضافه کردن شئ های متفاوت نیز وجود دارد. همچنین لیست ها می توانند در داخل لیست های دیگر نیز قرار بگیرند.

number = 3
things = ["string", 0, [1, 2, number], 4.56]
print(things[1])
print(things[2])
print(things[2][2])

خروجی:

>>>
0
[1, 2, 3]
3
>>>

نکته:از لیست ها در واقع برای نشان دادن حالت های دو بعدی استفاده می شود چرا که پایتون از نبودن حالت آرایه های چند بعدی رنج می برد.

فهرست کردن از محدوده مقادیر لیست ممکن است یک IndexError را ایجاد کند.
بعضی از انواع، مانند رشته ها، می توانند به صورت لیست نمایه شوند. نمایه سازی رشته به شکلی است که قرارگیری کارکتر ها را در مجموع یک لیست نشان می دهد.
برای انواع دیگر، از قبیل عدد صحیح، نمایه سازی آنها امکان پذیر نیست و باعث می شود یک TypeError اتفاق بیافتد.

str = "Hello world!"
print(str[6])

خروجی:

>>>
w
>>>

حلقه های while

حلقه های while

یک شرط if تنها یک بار بررسی می شود، در صورتی که شرط بر قرار باشد true و در صورت عدم برقراری False خواهد بود.

یک حلقه while نیز مشابه است، اما تنها تفاوتش این است که می تواند بیش از یک بار این شرط را بررسی و اجرا کند. قطعه کد گنجانده شده بعد از شرط همچنین می تواند به تعداد بی شمار نیز اجرا شود، زمانی که شرط نعبیه شده صحیح باشد. زمانی که شرط را نقض می کند با مقدار False رو به رو شده و از حلقه خارج خواهد شد.

در زیر یک نمونه از حلقه While را مشاهده می کنید که شامل یک متغیر است، این حلقه تا زمانی ادامه می یابد تا مقدار i از 1 به 5 برسد و در آن زمان حلقه شکسته خواهد شد.

i = 1
while i <=5:
   print(i)
   i = i + 1

print("Finished!")

خروجی:

>>>
1
2
3
4
5
Finished!
>>>

نکته: کد در بدنه یک حلقه زمانی بارها اجرا می شود. به این حالت تکرار یا iteration می گویند.

حلقه بی نهایت نوع خاصی از حلقه است؛ که هرگز متوقف نمی شود و شرایط آن همیشه درست است.
یک مثال از یک حلقه بی نهایت:

while 1==1:
  print("In the loop")

این برنامه به طور نامحدود “In the loop” را چاپ خواهد کرد.
نکته: می توانید با زدن کلید های Ctrl + C اقدام به توقف و قطع ادمه اجرا کد کنید.

دستور break در پایتون

برای پایان دادن به یک حلقه در میانه اجرای کد و یا هنگامی که می خواهید با شرط های دیگر از حلقه خارج شوید می توانید از دستور break استفاده کنید.
هنگامی که کد در حالت اجراست، با رو به رو شدن با دستور break حلقه شکسته شده و از آن خارج خواهد شد.

i = 0
while 1==1:
  print(i)
  i = i + 1
  if i >= 5:
    print("Breaking")
    break

print("Finished")

خروجی:

>>>
0
1
2
3
4
Breaking
Finished
>>>

نکته: استفاده از دستور break در خارج از یک حلقه باعث ایجاد خطا در برنامه خواهد شد!

دستور continue در پایتون

یکی دیگر از دستور های پایتون که می توان در داخل یک حلقه استفاده کرد continue نام دارد.
بر خلاف break، این دستور به ابتدای حلقه اجرایی باز می گردد، به جای آنکه حلقه را بشکند و متوقف شود.

i = 0
while True:
   i = i +1
   if i == 2:
      print("Skipping 2")
      continue
   if i == 5:
      print("Breaking")
      break
   print(i)

print("Finished")

خروجی:

>>>
1
Skipping 2
3
4
Breaking
Finished
>>>

در واقع دستور continue از وضعیت فعلی حلقه خارج و حالت بعد را ادامه می دهد.
نکته: استفاده از دستور continue در خارج از حلقه باعث ایجاد خطا می شود.

منطق های بولین

منطق بولین

منطق بولین برای ساخت شرط های دارای if پیچیده تر که بر روی بیش از یک شرط تاکید دارد استفاده می شود.

منطق های بولین در پایتون شامل and ، or و not می باشد.
اپراتور and دو مقدار را گرفته و پاسخ True را زمانی می سازد که شرط ها،هر دو صحیح باشند. در غیر اینصورت Flase را نشان خواهد داد.

>>> 1 == 1 and 2 == 2
True
>>> 1 == 1 and 2 == 3
False
>>> 1 != 1 and 2 == 2
False
>>> 2 < 1 and 3 >  6
False

اپراتور or نیز دو مقدار شرطی را گرفته و True را زمانی را نشان می دهد که هر یک از شرط های تعیین شده صحیح باشد و تنها در صورتی که هر دو شرط نا صحیح باشند False را نشان خواهد داد.

>>> 1 == 1 or 2 == 2
True
>>> 1 == 1 or 2 == 3
True
>>> 1 != 1 or 2 == 2
True
>>> 2 < 1 or 3 >  6
False

اپراتور not بر خلاف دیگر اپراتور ها تنها یک شرط را بررسی کرده و پاسخ را برعکس پاسخ خواهد داد. به عنوان مثال در صورتی که پاسخ مسئله ای True باشد آن را به False تغییر داده و پاسخ می دهد.

>>> not 1 == 1
False
>>> not 1 > 7
True

اولویت اپراتور ها

اولویت اپراتور ها در تمام زبان های برنامه نویسی از اهمیت خاصی برخوردار است. در واقع ایده اولیت اپراتور ها از محاسبات ریاضی نشأت می گیرد به طوری که هم مسائل ریاضی و هم اپراتور های برنامه نویسی را شامل می شود.
قطعه کد زیر نسبت اولویت تساوی == را به دیگران نشان می دهد.

>>> False == False or True
True
>>> False == (False or True)
False
>>> (False == False) or True
True

لیست زیر نسبت اولویت اپراتور های پایتون از بالترین تا پایین ترین را نشان می دهد.

جدول اولویت ها

لیست زیر نسبت اولویت اپراتور های پایتون از بالترین تا پایین ترین را نشان می دهد.

توضیحات	اپراتور
اپراتور توان	**
علائم اعداد مثبت و منفی و متمم	~ + –
ضرب ، تقسیم ، باقیمانده و مقسوم علیه صحیح	* / % //
جمع و تفریق	+ –
شیفت به سمت راست و چپ	>> <<
به روش بیتی and	&
در حالت عادی و بیتی or	^ |
علائم کوچکتر و بزرگتر و تساوی	<= < > >=
علائم های بررسی تسوای	<> == !=
اپراتور های جایگاهی	= %= /= //= -= += *= **=
اپراتور هویت	is is not
اپراتور عضویت	in not in
اپراتور منطقی	not and or

شرط ها و دستورات if

دستور های شرطی در پایتون

در زبان برنامه نویسی گاهی پیش می آید که بخواهیم بین دو مورد تصمیم بگیریم، در اینجاست که دستور if در پایتون به کار می آید. می توانید با این دستور شرطی را بررسی کنید، و در صورت صحت و یا عدم صحت این شرط کاری را بر طبق خواست شما انجام دهد. در ساده ترین حالت نوشتار اگر شرط نوشته شده بر قرار باشد، حالت True را گرفته و دستور مربوط داده شده را انجام خواهد داد.

یک دستور if در پایتون به شکل زیر است:

if expression:
   statements

در این دستور expression نقش شرط گذاشته شده و statements کار درخواستی و یا هر عمل دیگر را شامل خواهد شد.
نکته:پایتون با استفاده از space (فاصله و یا فضای سفید در ابتدای یک خط) برای محدود کردن بلوک های کد بهره می برد. در صورتی که در زبانهای دیگر مانند C، برای انجام این کار از براکت ها استفاده می شود. در صورت رعایت نکردن این عمل با اخطار های متعدد و اشتباه در برنامه نویسی به زبان پایتون روبه رو خواهید شد.

نمونه ای از مدل if در زبان پایتون:

if 10 > 5:
   print("10 greater than 5")

print("Program ended")

کد بالا مشخص می کند که آیا 10 بیشتر از 5 است. از آنجایی که در حال حاضر، خروجی اجرا می شود، و “10 بیش از 5” را درخروجی نمایش می دهد. سپس، پس از اینکه شرط بررسی شد دستور بعدی که در داخل محدوده شرط قرار ندارد اجرا می شود.

خروجی کد:

>>>
10 greater than 5
Program ended
>>>

نکته:در انتهای دستور if به وجود : (کولون) توجه داشته باشید.

برای انجام شرط های بیشتر و پیچیده تر می توان از شرط های تو در تو نیز استفاده کرد. بدین معنی که یک شرط را در داخل و زیر مجموعه شرط دیگری قرار می دهیم.

num = 12
if num > 5:
   print("Bigger than 5")
   if num <=47:
      print("Between 5 and 47")

خروجی:

>>>
Bigger than 5
Between 5 and 47
>>>

دستور else در پایتون

دستور else در پایتون در حقیق ادامه و تکمیل کننده دستور if می باشد. به طوری که پس از بررسی شرط در صورت بر قرار نبودن آن به سراغ else رفته و عمل تعبیه شده در آن را انجام خواهد داد. و در این صورت است که شرط همیشه جوابی را در نهایت خواهد داشت در صورتی که در حالت عادی در صورت بر قرار نبودن شرط if از آن عبور خواهد کرد.

x = 4
if x == 5:
   print("Yes")
else:
   print("No")

خروجی:

>>> 
No
>>>

همچنین می توانید به صورت زنجیره ای پیوسته نیز از دستورات if و else استفاده کنید به طوری که به شکل تو در تو پاسخگوی شما باشند.

num = 7
if num == 5:
  print("Number is 5")
else: 
  if num == 11:
    print("Number is 11")
  else:
    if num == 7:
      print("Number is 7")
    else: 
      print("Number isn't 5, 11 or 7")

دستور elif در پایتون

دستور elif در حقیقت کوتاه شده دستور else if می باشد. به طوری که به جای حالت قبلی این دستور را تلفیق کرده و به بررسی ادامه شرط ها م پردازد. استفاده متداول از دستور if به همراه elif در نهایت به یک else ختم می شود. و در نهایت به یک پاسخ درخور خواهد رسید.

num = 7
if num == 5:
   print("Number is 5")
elif num == 11:
   print("Number is 11")
elif num == 7:
   print("Number is 7")
else:
   print("Number isn't 5, 11 or 7")

توابع بولین و مقایسه

توابع بولین و مقایسه

از دیگر انواع مقادیر در پایتون نوع و توابع بولین است. دو ارزش بولی وجود دارد: درست و نادرست(True or False). که می توانند با مقایسه مقادیر ایجاد شوند، به عنوان مثال با استفاده از اپراتور برابر.(==)

>>> my_boolean = True
>>> my_boolean
True

>>> 2 == 3
False
>>> "hello" == "hello"
True

نکته: به یاد داشته باشید که تساوی دوگانه (==) برای مقایسه کردن این مقادیر است و تنها در صورتی که می خواهیم به متغیر ها مقدار دهی کنیم از علامت تک تساوی (=) استفاده می کنیم.

نوع دیگری از علائم مقایسه بین دو مقدار نابرابری است(=!) که برای مقایسه در صورت نابرابر بودن در نظر گرفته می شود. در صورتی که دو مقدار نا برابر باشند، مقدار True و در صورتی که برابر باشند مقدار False را بر می گرداند.

>>> 1 != 1
False
>>> "eleven" != "seven"
True
>>> 2 != 10
True

مقایسه بزرگتر کوچکتر

در پایتون علائمی نیز وجود دارند که برای تشخیص بزرگتر بودن یک عدد و یا کوچک بودنش نسبت به عدد دیگر را نیز بررسی می کند. برای تشخیص بزرگتر و یا کوچک بودن از علائم > و < استفاده می شود.

>>> 7 > 5
True
>>> 10 < 10
False

همچنین علائم دیگری برای تکمیل کردن این مقایسه در حالت تساوی و یا بزرگتر و بلعکس نیز وجود دارد.

>>> 7 <= 8 
True 
>>> 9 >= 9.0
True